Stanislav Kavka, Jacek Molęda, Andrzej Widota – Fonetyka i fonologia ogólna i kontrastywna

Niniejszy podręcznik, nie jest pomyślany jako materiał mający tymczasowo, czy też może trwale zastąpić inne podręczniki i skrypty akademickie, których na szczęście jest pod dostatkiem. Do jego napisania zachęcił mnie potwierdzony doświadczeniem fakt. że student pierwszego roku nie posiadł jeszcze umiejętności studiowania we właściwym tego stówa znaczeniu. Nawet zakładając, iż będzie nader pilny, pogubi się pewnie w zalewie informacji, zanim nauczy się je układać w system i wyprowadzać z tego wnioski warte zapamiętania i wykorzystania w przyszłej praktyce nauczycielskiej. Jeszcze większe niebezpieczeństwo kryje się pod nazwą FONETYKA, która jest dla studentów zupełnie nową dyscypliną. Przyjmijmy więc kolejne strony jako propozycję minimalnego przygotowania do zajęć seminaryjnych i ćwiczeń oraz jako przewodnik po innej literaturze obowiązkowej z tego zakresu. Jednak nawet jeśli staram się podać wiadomości o mówionej i pisanej postaci języka w sposób zrozumiały i łatwy do przyjęcia dla początkujących, nie mogę niekiedy nie wziąć pod uwagę warunków stawianych każdemu podręcznikowi akademickiemu: problematyka winna zostać ujęta na tyle szeroko, aby nie było możliwe jednostronna i subiektywna jej interpretacja oraz aby studenci sukcesywnie uczyli się wyciągać własne, samodzielne wnioski.
W odróżnieniu od innych tekstów o fonetyce i fonologii poszerzam niniejszy podręcznik o problematykę postaci pisanej języka. Jeśli chodzi o sposób opracowania tematów, wybrałem metodę kontrastywną, przynajmniej w tych przypadkach, w których widziałem celowość relatywnego oceniania. Jedynie w ten sposób można ocenić zarówno piękno języka ojczystego, jak również wyrobić w sobie wrażliwość na jego dźwięki. Za oczywiste więc uważam, iż studenci posiadają przynajmniej częściową, bierną znajomość niektórych języków obcych. (Ze wstępu)