Skrypt wspomagający proces dydaktyczny podczas nauczania przedmiotów w dziedzinie nauk technicznych, dyscyplinie elektroniki, w szczególności przedmiotów związanych z techniką mikroprocesorową, programowaniem niskopoziomowym mikrokontrolerów. Wskazuje na to również tytuł skryptu, który mówi o przeznaczeniu skryptu jako wspomagający laboratorium elektroniki. Autor już w pierwszym zdaniu stwierdza, że „Programowanie w asemblerze uważane jest za trudne zadanie”. W pełni zgadzam się z tą opinią, współcześni studenci jak i zawodowi programiści wybierają raczej języki wysokiego poziomu do programowania, nawet jeśli chodzi o systemy mikroprocesorowe. W jednym z kolejnych zdań Autor zauważył, że „Asembler ma zarówno swoich zwolenników jak i przeciwników”. Osobiście należę raczej do przeciwników programowania bezpośrednio w asemblerze, ze względu na ograniczoną przenośność kodów asemblerowych. Od razu zwracam uwagę, że nie zamierzam krytykować dydaktyki tego języka, ponieważ podstawowa znajomość asemblera przynajmniej jednego procesora czy mikrokontrolera uczy kilku ważnych dla programistów rzeczy: minimalizmu, szacunku do ekonomiki kodu. Asembler zbliża również programistę do samego procesora, pozwala zrozumieć jego budowę i działanie. Programowanie wysokopoziomowe z reguły abstrahuje od rodzaju, typu procesora, jest przenośne, szybsze, nie zmusza do optymalizacji kodu, zastępuje wiele czynności, z którymi programista asemblerowy musi radzić sobie na co dzień. Niewątpliwie jednak z każdym rokiem „asemblerowców” ubywa, zwłaszcza takich, którzy parają się nauczaniem tego języka. Jest to główny powód, dla którego wysoko oceniam ten skrypt, pomimo, że na rynku wydawniczym można znaleźć stosunkowo wiele pozycji z tej tematyki. Autor w niniejszym skrypcie skupił się na programowaniu w asemblerze prostego mikrokontrolera a nie procesora x86. Uważam to za zasadne. Wynika to z faktu, że mikrokontrolery mają prostszą budowę, są szeroko wykorzystywane w przemyśle. Programowanie urządzeń z mikrokontrolerami jest dość często „niskopoziomowe” wymaga prostych kodów, wykorzystujących liczniki, przerwania, operacje na portach. Zawodowi programiści mikrokontrolerów w dalszym ciągu sięgają po wstawki asemblerowe, bądź w całości programują w tym języku, zwłaszcza jeśli istotne są ograniczenia czasowe lub pamięciowe. Autor skupił się w pracy na programowaniu tylko jednego typu mikrokontrolera Atmega16 (AVR). Nauka programowania na przykładzie tylko jednego procesora jest bardzo trudna. Jednak wybór akurat tego uC jest całkowicie zasadna. Jest to w chwili obecnej bardzo popularny, niedrogi procesor, dostępny w cenie kilku PLN, wykonanie obwodu drukowanego do sterowania czy pomiaru z tym właśnie mikrokontrolerem przez ucznia czy studenta nie sprawi żadnemu z nich kłopotu. (Z recenzji)